@9 artık yazı yazmaya üşenir oldum. nasılsa okunmuyor. 2 entry yukarıda, söylediğin şeyin niye yanılgı olduğunu anlattım. mücadele, rekabet vs. üretim ve ilerleme getirmez, aksine israf edilen zaman ve kaynakları getirir. bunun nedenlerini uzun uzadıya tekrar yazmayacağım. sadece şunu söyleyeyim; senin de savunduğun bu fikrin önermesinin aksine, sanatta ve kültürde yaşanan ilerlemeler mücadele dönemlerinde değil barış dönemlerinde doğmuştur.

antik yunan kültürü, islam felsefesinin ve sanatının gelişmesi, nispi olarak barışçıl refah dönemlerinde gerçekleşti. modern dünyanın kültürel altyapısını sağlayan sanat görüşü amerika'da savaş sonrası bir neslin, 68 kuşağının zihinlerinden çıktı ki bu nesili filmlerden bilirsiniz. bi karavanda 7-8 kişi seyahat edip, ot içip; barıştan, sevgiden ve felsefeden bahseden, rekabetten en uzak canlı türüdür bunlar.
bu insanların zamanlarının ötesinde kültürel miraslar bırakabilmelerinin sebebi rekabete gerek olmayan ortamlara sahip olmalarıydı. eğer bahsettiğiniz gibi;
--spoiler--
mücadelenin olmadığı yerde ilerleme ve üretim olmaz
--spoiler--
bir durum olsaydı, bu örneklerin tersine iyi sanatçı ve filozofların, şartların en kötü olduğu yerlerden çıkmaları gerekirdi. örneğin muallim-i sani (ikinci öğretmen) farabi'nin abbasi devri suriye'sinden değil, esad devri suriyesinden çıkması gerekirdi. prograssive rock, funky, disco, reggea gibi devrim niteliğindeki müziklerin 1. dünya savaşında doğması gerekirdi.
bu sebeple klasikleşmiş piyasa hikayelerini burada anlatmayın. rekabet insanları it gibi birbirine kırdırıp, kaynaklarını anlamsız şeylere yatırtmaktan başka bir şeye yaramaz. en iyi kültürel ürünler, mücadeleye gerek olmayan, insanların sonunu düşünmeden sadece üretmek isteğiyle ürettiği alanlardan çıkar.