liseden beri kafam bozuk olduğu zamanlarda sığındığım şarkılardan biridir.

üniversite zamanımda çok az dinledim, tam ihtiyacım olan şu anda sol frame'de gördüm bi şeyler yazmak şart oldu.

bir dersimizde "post modernist" akımın bir tanımı olmadığından bahsetti hocamız. "tanımsız kavram nasıl olacak?" dedik ve şöyle bir deney yapıldı.

ilk olarak hoca herkese "bir ev çizin" dedi ve başka hiç bir şey söylemedi. 3 dakikada herkes bir ev çizdi, sırayla herkesin çizimine bakmaya başladık ve farkettik ki genel olarak bir bina çizilmiş olsa da hiç biri aynı değildi. müstakil, dubleks, villa, apartman, garajlı, bahçeli başka başka evlerdi hepsi. ardından hocamız "aşkı çizin" dedi ve donakaldık. çünkü aşkın sözlük tarifi bile bir şey ifade etmezken bu kelime herkeste farklı bir yere sahip. bu sefer hiç bir benzerlik yoktu çizimlerde.

ağaç post modernist akıma zaten yatkın biri ve bu şarkıyı güzel kılan da bu. her dinleyende başka bir yeri var bu şarkının, herkes kendince bir anlam yüklemiş. 100000 kişi dinlediyse bu aslında 100000 farklı şarkı demek.

sadece bir cümle hiç farklı gelmiyor:

bilmiyorum ama
yok olmak ihtimali kafamı kurcalıyor hem de gayri ihtiyari