herbirinizi anlıyorum.
eskiden sana heyecan veren senin duygularını anlatan sana huzur veren sanatcıyı özleyebilirsin. ama bir kez ekinin gözünden bakmayı deneyelim: geçmişinde albümlerinde anlattıkları kadarıyla anladıysanız bile sıradan bir hayata sığmayacak çirkinlikler yaşamış birisi. herbirimizin ihtiyacı olduğu gibi kendisinin sürdürmesi gereken normal bir hayatı var ne yazık ki. artık sevdiğiniz müziği yapabilmek için kendini müziğine vakfedemez tabiki. burn ile sponsorluğu ile dalga geçenlere biraz düşünmelerini tavsiye ediyorum. diyelim ki sansar sizin istediğiniz gibi parçalar yapmak için sponsorluk isteğini reddetti böylece sizlerin isteği üzerine olan parçalara gerekli özeni gösterebilecekti. albüm kaç alınırsa alınsın sözleşmedeki rakam kadar "asla" getirisi olmayacaktı. ki düşünün bu tarz bir albümü yapması için gireceği ruh hali stres ve yaşantısını? evet farklıydı iyiydi. ama artık belki sıradan olmak istiyordur bu bakımdan. artık sokakta olan bitenle anılmak yerine sevdiği kadınla vakit geçirmek istiyor reel ilişkiler kurmak istiyordur? sponsorluk dışında hiç mi parametre yok müziğini bu hale getiren?
elbette var. basit ve sade bir şey olan yaş.
inanın yaşlanmak dışarıdan görünmese de insanı fazlasıyla baltalayabiliyor.
örnek olarak kemal sunalın filmlerine dikkat edin; gençken çok daha komik ve mimikleriyle daha iyi güldürebiliyor. yaşı arttıkça deyim yerindeyse kartlaştı. hatta kendisi bile yaşı ilerledikçe yaptığı film ve dizilerin eskisi kadar iyi olmadığını söylemişti.
sansar salvonun yılları ağır stres, kötü yaşam koşulları, yetersiz beslenme gibi etmenlerle daha sert geçmiş. bu nedenle daha erken yaşlandı. fiziksel yıpranışın yanında kıyasla daha çok mental hasar aldı, dikkati çok daha çabuk dağılıyor ve günlük hayatında "tam olarak orada değil" ve bu götürülerinden sadece bir tanesi.
bazen sadece eğlenmek için kendisinin yaptığı anlaşmaya küfürlü yorum yaparken ekinin yerinde olduğunuzu düşünün.
ya da karşılıklı oturduğunuzu ve şarkılarda anlattıklarını sohbet ederken dinlediğinizi fark edin.
eskiden sana heyecan veren senin duygularını anlatan sana huzur veren sanatcıyı özleyebilirsin. ama bir kez ekinin gözünden bakmayı deneyelim: geçmişinde albümlerinde anlattıkları kadarıyla anladıysanız bile sıradan bir hayata sığmayacak çirkinlikler yaşamış birisi. herbirimizin ihtiyacı olduğu gibi kendisinin sürdürmesi gereken normal bir hayatı var ne yazık ki. artık sevdiğiniz müziği yapabilmek için kendini müziğine vakfedemez tabiki. burn ile sponsorluğu ile dalga geçenlere biraz düşünmelerini tavsiye ediyorum. diyelim ki sansar sizin istediğiniz gibi parçalar yapmak için sponsorluk isteğini reddetti böylece sizlerin isteği üzerine olan parçalara gerekli özeni gösterebilecekti. albüm kaç alınırsa alınsın sözleşmedeki rakam kadar "asla" getirisi olmayacaktı. ki düşünün bu tarz bir albümü yapması için gireceği ruh hali stres ve yaşantısını? evet farklıydı iyiydi. ama artık belki sıradan olmak istiyordur bu bakımdan. artık sokakta olan bitenle anılmak yerine sevdiği kadınla vakit geçirmek istiyor reel ilişkiler kurmak istiyordur? sponsorluk dışında hiç mi parametre yok müziğini bu hale getiren?
elbette var. basit ve sade bir şey olan yaş.
inanın yaşlanmak dışarıdan görünmese de insanı fazlasıyla baltalayabiliyor.
örnek olarak kemal sunalın filmlerine dikkat edin; gençken çok daha komik ve mimikleriyle daha iyi güldürebiliyor. yaşı arttıkça deyim yerindeyse kartlaştı. hatta kendisi bile yaşı ilerledikçe yaptığı film ve dizilerin eskisi kadar iyi olmadığını söylemişti.
sansar salvonun yılları ağır stres, kötü yaşam koşulları, yetersiz beslenme gibi etmenlerle daha sert geçmiş. bu nedenle daha erken yaşlandı. fiziksel yıpranışın yanında kıyasla daha çok mental hasar aldı, dikkati çok daha çabuk dağılıyor ve günlük hayatında "tam olarak orada değil" ve bu götürülerinden sadece bir tanesi.
bazen sadece eğlenmek için kendisinin yaptığı anlaşmaya küfürlü yorum yaparken ekinin yerinde olduğunuzu düşünün.
ya da karşılıklı oturduğunuzu ve şarkılarda anlattıklarını sohbet ederken dinlediğinizi fark edin.
