her ne kadar zaman zaman konstepte uymayan lirikler barındırsa da - ki bu durumun özel olmasından dolayı tölere edilebilir- duygusal olarak çok yüklü bir albüm olmuş. özellikle ceza, ayben&kamuf, aspova düetlerinin duygusal yoğunluğu fazla. vio'yu vefatından sonra tanıdım ama gerçekten şair ruhlu bir çocukmuş, bunu çok net hissettiriyor. yaşasaydı muhtemelen adından çok söz ettirecekti. ruhun şad olsun, allah rahmet eylesin.

teknik boyutuna gelirsek, sadece bir dinleyici olarak, herşeyin tadında ve kulağa hoş geldiğini söyleyebilirim. başta bahsettiğim mevzu hariç albüm her açıdan başarılı, dinleyene dokunuyor. elinize sağlık.