@288 Takım tutmak ve takımın başarısına sevinmek tabii ki doğal bir şey; ama iş fanatikliğe dönünce sıkıntı var. Mesela insanların takıma duyulan bağlılığı aşka benzetmeleri, "En büyük aşkımız X takım", "Ölümüne Y takımlıyız" gibi cümleler kurmalarını, hele hele karşı takıma ve taraftarlarına saldırmalarını doğru bulmuyorum. Ayrıca, sürekli aynı takım şampiyon olursa futbolun da bir keyfi kalmaz. En çok biz şampiyon olalım ama arada başkaları da olsun; tadı çıkmaz yoksa. :-) "Vizyonsuzluk" olarak nitelendirdiğim şey, işin fanatiklik boyutuna dönüşen kısmıydı. Eve ve ailene harcadığın paradan kısarak her maça gitmek, her forma değiştiğinde yeni forma almak, bahis oynamak gibi durumlar da sıkıntılı. Mevcut düzen senin duygularını kullanır. Sen özünde saf duygular taşısan da önüne Sevgililer Günü'nü koyar, yılbaşını koyar, futbolu koyar (Çıkartma albümü, oyun, iddaa vs.); harcamaya odaklatır. Harcamazsan veya kendini yırtmazsan yeterince sevmediğine inandırmaya çalışır. Sevmek ve aptallık / vizyonsuzluk haricinde bir üçüncüsü de var: aptalca / vizyonsuzca sevmek (İkili ilişkilerde de böyledir bu.). Yaptığın şey yapman gerekenden fazlaysa orada bir sıkıntı vardır. Yapman gerekeni tam yapıyorsan veya en fazla bir buçuk - iki katını yapıyorsan sevgi duyuyorsundur; üç katını yapıyorsan aptalca seviyorsundur; beş katını yapıyorsan aptallık ediyorsundur. (Oranlar değişebilir, örnek olsun diye yazdım.) Aldığın karşılık da belirleyici bunda.
Platonik aşkta da karşılık alınmaz mesela, ama sevilir. Karşılık alınmıyor diye aptallık etmiş olmazsın; hatta bu durumda aptallık sevgine karşılık beklemekte bile olabilir. Ama senin gibi birine hiç yüz vermeyecek bir insanın bir gün seni sevebilecek olma ihtimaliyle kendini kandırıp, önüne çıkan daha güzellerini (seninle daha uyumlularını) de görmezden geliyorsan orada aptalca sevmek başlıyor diyebilirim. O yine duygusal bir durum olduğu için, senin elinde olan bir şey olmadığı için anlayışla karşılanabilir. Ama başka türlü aptalca sevişlerde sıkıntı var. - Biraz doğaçlama yazdım; tartışmaya açık bir konu. :-) -
Edit: Patron'dan alıntı yapalım da konu dışı diyalog diye güme gitmesin entry:
"Her gün daha çok istek yükleniyor bütün beynine"
"Tanrı sandı kendini stadyum dolduranlar / Kaldığı yerden devam etti cebi daha çok dolanlar." ("neden böyle") :-)
Platonik aşkta da karşılık alınmaz mesela, ama sevilir. Karşılık alınmıyor diye aptallık etmiş olmazsın; hatta bu durumda aptallık sevgine karşılık beklemekte bile olabilir. Ama senin gibi birine hiç yüz vermeyecek bir insanın bir gün seni sevebilecek olma ihtimaliyle kendini kandırıp, önüne çıkan daha güzellerini (seninle daha uyumlularını) de görmezden geliyorsan orada aptalca sevmek başlıyor diyebilirim. O yine duygusal bir durum olduğu için, senin elinde olan bir şey olmadığı için anlayışla karşılanabilir. Ama başka türlü aptalca sevişlerde sıkıntı var. - Biraz doğaçlama yazdım; tartışmaya açık bir konu. :-) -
Edit: Patron'dan alıntı yapalım da konu dışı diyalog diye güme gitmesin entry:
"Her gün daha çok istek yükleniyor bütün beynine"
"Tanrı sandı kendini stadyum dolduranlar / Kaldığı yerden devam etti cebi daha çok dolanlar." ("neden böyle") :-)
