hiç kimsenin gönül rahatlığı ile karşı çıkamayacağı gerçek.

benim için de böyle başladı bu... 2000'lerin başlarıydı. arkadaşımla beraber okuldan kaçıp, daha üzerimizdeki beyaz yaka mavi önlükleri çıkarmadan internet kafeye koşar, o içinde kaybolduğumuz devasa, siyah koltuklara kurulurduk. önce heyecanla winamp'ı açar ve playlist'i aşağı doğru kaydıra kaydıra ceza'ya ulaşırdık. bir yandan hızlı hızlı counter kurmaya çalışırken, diğer yandan kafamdan büyük internet kulaklığında cızırdayan sabah bastı geceyi şarkısı unutulur mu?

o zamanlar güzeldi. o zamanlar, rap, milli takım kadar güzel ve değerliydi benim için... şimdi, milli takım da, rap de can çekişiyor benim için...

rap denen şey ile tanışıklığı daha eskiye dayananlar muhakkak vardır aramızda; hatta küçümser bir ifade ile okuyorlardır bu yazıyı ve ''ee sadede gel bakalım, konuyu nereye bağlayacaksın?'' diyorlardır.

bir yere bağlamayacağım... şeyi soracaktım: bu şeyi niye çoğunlukla çocuklar dinliyor amına koyim?

diyecektim.