rap'ten daha çok sanırsam rock dinliyorum. özellikle ebebelelelhübelelel liriklerden sonra muazzam geliyor. alman rock grupları hala taş gibi, tek geçiyorum. yeni isimleri de keşfediyorum birkaçını da aşağıya bırakayım.

orta asya ve güney amerika ezgilerini de bol bol dinlerim. coğrafya olarak birbirinden çok alakasız noktalar olsa da benzerlikler muazzam.

çalışırken ise zaman zaman 4-5 saatlik klasik müzik açarım, anladığımdan değil de arkada saçma bir radyo çalacağına en azından insanı kibarlaştırdığını düşündüğümden eşlik eder bana. bazen sahip olduğun problemleri yumuşatıyor, eritiyor o yönden hoşuma gidiyor yoksa anladığımdan değil. ne türkü ne halk müziği ne de sanat müziği vs tahammül edemiyorum, bunu ne zaman söylesem lümpenmişim gibi bakıyorlar ama ben o ağıtı o acıyı istemiyor ve sevmiyorum. ahmet kaya, müslüm gürses, tatlısesler, neşet ertaş falan hiç ama hiç sevmiyorum.