ölmek için doğanlar

  1. geneli itibari ile ortalama bi albüm. farazi kenarda köşede kalmış altyapılarını, eskilerini kardeşine verir gibi vermiş kodes'e. ben kodes'in ses tonunu oldukça seviyorum. dramelodi'de kendisini sorgu'dan daha çok severdim zaten. o zamanlardan beridir de pek dinlediğim, sürekli geri dönüp geçmişi yad ettiğim söylenemez. liriklerini muazzam bulduğum bi mc değil kodes ama piyasadaki çoğu isme göre iyi sayılabilir, flow tekniği de fena değil ama bunları geçersek, benim albümde en çok takıldığım nokta düetler. düetler bence albümün zaten eksik olan kısımlarının üzerine yük binip, daha da aşağı çekmiş. albümden genel olarak (özellikle prodüksiyon bakımından) daha iyisini bekler miydim, beklerdim. yine de bu afro trap, grime, vaporwave (yok anasının dini) furyasından sonra dinlenilebilir bir iş mi? evet.