sözlükle tamamen alakasız bir örnek olacak ama hidetaka miyazaki isimli bir oyun tasarımcısına çok benzettiğim rapçidir. souls oyunlarının mimarı diyebiliriz bu miyazaki için. oyunu, oynanışı, evreni tamamlayıp ortaya ütopik bir hikaye atar ve hikayenin sonunu meçhul bitirir, oyuncunun kendi cevabını bulmasını ister. souls oyunları da genelde hikayesi için değil mekanikleri ve oyun dinamikleri için oynanır zaten. aga b de şarkı içinde kullandığı düşük cümlelerle öyle ilginç bir atmosfer yaratıyor ki kendi şarkısı içerisinde, dikkatle dinlememe rağmen anlatmaya çalıştığı şeyi tümüyle anlayamıyorum. yine miyazaki gibi türlü türlü metaforları sürekli kullandığı için de kendini tekrar ettiriyormuş gibi bir hissiyat veriyor dinleyiciye ama o benzersizliği sebebiyle, yani bir alternatifi olmadığı için de yeri daha özel oluyor. mesela susamam projesinde faşizm hakkında bahsederken diğer sanatçıların gölgesinde kaldığını düşünüyorum çünkü diğer sanatçılar cevabı direk verirken aga b faşizm örneğinde tohum ve torun metaforlarıyla akıl oyunu yapıyor, yine sözlerle oynuyor. önceki şarkılarına göre farklı bir şey yapıyorsa bile bunu ayırt edebilmek çok zor, farkındalığının en büyük eksisi ve dezavantajı da bu.

seviyoruz kekeyi.