Bugün aylardır rafımda duran swimming cd'sinin jelatinini açtım ve 1.yılı olduğu için dinlemeye başladım. Albümün başından sonuna kadar 1 saat boyunca gözlerimi 1 defa bile açmadım sanırım, albümün son parçası so it goes bitince sessizlik oluştu ve sanırım çok uzun zamandır yaşamadığım bir psikolojiyi yaşadım, nasıl tarif ederim bilmiyorum ama boşluğun ortasında, aşırı çaresiz hissettim kendimi.

Bu başyapıt için sana çok teşekkür ederim malcolm. 1. Yılın kutlu olsun swimming!