dağra'nın anlatacak şeyleri tükeniyor gibi hissediyorum. klibi ve şarkıyı çok çok beğensem de şarkının sonlarına doğru anlamsız bir boşluğa düştüm. tabi şarkının bir diğer güzel yanı, piyasadaki mc arkadaşlarımızın serserilikten anladığı "döverim len, adamım len" gibi bir mottoyken stabil'in buna daha gerçekçi ve kendisiyle barışık yaklaşarak anlatıyor olması. şarkılarından parça parça hayatını anlatıyor ve bunları bir araya getirdiğimizde de dağra solmaz'ın hayatına ulaşıyoruz. kurgu satmadığı için de anlatırken, söylerken kendini kasmıyor ve dinlemesi çok "lezzetli" oluyor. fakat dediğim gibi, arka sırada duran çocuktan sahnelere çıkan stabil olana dek yaşadığı süreci daha ne kadar anlatacak? iyi yazdığı sürece elbette dinletir ama dağra'ya bir yenilik gerekiyor gibi hissediyorum. dinleyicisine yine umut vaat etsin, sahilde götünün değmediği banklardan yine bahsetsin ama ileriye yönelik bir adım atsın. stabil, dağra'dan kendini soyutlasın ve farklı şeyler hakkında yazsın. neticede bu dağra solmaz'ın hikayesi fakat yan karakterler de gerekiyor. biraz daha derine, biraz daha detaylı. bilmiyorum fazla mı eyyorladım ama bir süredir içimde kalmıştı bu.

bu arada ilginçtir, hayatımda ne zaman zor bir döneme girsem hep stabil yeni bir şeyler üretiyor. sanırım onun üretim süresiyle benim depresyona giriş sürem birbirine paralel. fakat bu harika bir tesadüf. söz verdiği gibi dinleyicisine umut aşılamaktan geri kalmıyor. iyi ki doğdun dağra, iyi ki varsın.