ideolojisini kendime yakıştırmasam da black metal dinlemekten keyif aldığım doğrudur. müzik aşırı çiğ, siyasi görüşler ve satanizm'e olan bakış açıları kafa karıştırıcı olsa da -siyasi görüş demişken özellikle konserlerinde sürekli sorunlar yaşayan marduk buna en önemli örnek- istisnalar elbette var. bunda belki de tek etken diğerlerinin aksine grubun şarkılarının melodik olmasıdır ama ben lafa geleyim, dissection. grubun kurucusu olan jon nödtveidt'in de satanist olduğu, şarkılarında şeytandan övgüyle bahsettiğini ve ne yazık ki bir gece ayininden sonra sabaha karşı intihar etmiş olduğunu da eklemek lazım. black metal denince nasıl akla ilk dunkelheit gibi, freezing moon gibi, transilvanian hunger gibi kült eserler geliyorsa dissection'ın parlayan yıldızı where dead angel's lie de bu listede olmalı. hatta bırakın black diyerek alt türden bahsetmeyi, metali biraz olsun bile dinliyorsanız dissection'a kulak vermeniz lazım.

rebirth of dissection konseri hayatımda dinlediğim en güzel canlı performanslardan biri olabilir. özellikle maha kali performansı. şarkı içinde geçen ramprasad sen isimli şairin şiirinden bir kesit var, arkadaki kadın sesiyle beraber kalbime dokunmuş ender metal şarkılarından biridir.

"o kali, thou art fond of cremation grounds
so i have turned my heart into one, that thou may dance there unceasingly.
o mother - i have no other fond desire in my heart.
fire of a funeral pyre is burning there."

jai maha kali, jai ma Kalika
jai maha kali, jai ma Kalika
kali mata, namo nama
kali mata, namo nama...