o kadar bencilleştik ki kendi isteklerimizi zorla insanlara dayatmaya çalışıyoruz. topluluk iki bireye birşeyi dayatıyor.

bende çok istiyorum barışmalarını. zamanında kısa süreli bi uğraşım da oldu. belki hatamı erken anladım, belki yeterli insana ulaşamadım. ama bi şekilde bunun böyle olmaması gerektiğine karar verdim.

bizler insanız. tıpkı küsüp, kavga edip, bir daha konuşmamak isteyen insanlar gibi insanız. kalabalık olunca tanrı olup, insanların kararlarını değiştirmeye çalışmak yanlış.

neyim varki öncesi bilinen 2 kez kavga ve küslük oldu ikili arasında. özel kişilerin, özel istekleri doğrultusunda neyim var ki hayata geçti. o yüzden neyim var ki şarkısında sürekli paslaşıp, fincan kahvenin hatrından bahsediyorlar. bu insanlar anlaşacak iki insan değiller. ne kadar uyum sağladıkları, bu işte en iyi iki kişi olmaları karakterlerinin önüne geçemiyor. nihayi şekilde en büyük kavga ve en büyük ayrılıklar yaşandı bu zoraki fincan kahve hatrı barışında. bir yenisinde daha büyük savaşlar bile meydana gelebilir. belki birisinden biri bu işi sonsuza kadar terk bile edebilir. herkes neyin peşinde olduğunun farkına varmalı bence.

bu insanlar bir gün barışacak olsa bile bu muhakkak mikrofona konuşmaya enerjileri kalmayıp, bastona muhtaç olduklarında, gülhane parkında eskilerden bahsedecek birilerine ihtiyaç duyduklarında olacaktır. eğer gülhane parkında eskileri konuşacak başka birini bulurlarsa, bu ihtimal bile yalan olur. geçiniz.