günümüz rap piyasasını gerçek hayat ve hayalcilikten ayırmayı seven biri değilim. x sanatçısı bir parçasında hayatından kesitler vererek parça yazabilir, diğer parçasında da "asıcam kesicem, alıcam satıcam" tarzı hayal satabilir. bunu neden söylüyorum? çünkü dinleyici kitlesi stüdyoda kaydedilen parçayla gerçek hayatın arasındaki farkı unutuyor bazen. bunu okuduğunda yazdığımı anlamayanlar bu kitlenin içindeler. yanlış anlaşılmasın kimseyi aşağılamak gibi bir niyetim yok, düşünün sadece yazdıklarımı.

sorudan uzaklaşmadan cevabıma geleyim. sanatçı karakterini müziğe yansıtır doğal olarak. yine ilk paragrafta dediğime geliyoruz: sanatçı şarkılarına bilinçaltında bastırılan hatıraları da yansıtabilir, gerçekçilikten uzak ve hayalini kurduğu şeyleri de satabilir. burada net bir ayrım var. günümüze bu ikisini bir arada yapabilen bir khontkar'a rast geldim ben. rollendirdiği karakter ile yaşadığı karakter muhteşem bir uyum içerisinde. bu piyasaya bir kültürden çok eğlence sektörü olarak bakan ben için bu önemli bir şey. çünkü "kullan at" diyebileceğin bir "müzisyen" değil. tek bir tarafa da hitap etmiyor. belki khontkar_fanboy3 gibi entry giriyorum ama kendimi ifade etmeye çalışmasam uzatmazdım bu kadar. ekşi'de verdiği röportajında eleştirilen tüm yorumlarını da tutarlı buldum. bir kültür, bir miras olan rap piyasası hiçbir zaman ana akım olamadı ve olamayacak da, olayı tamamen işgüzarlığa vuran ve altyapısındaki kaliteli müzikle mıymıy söz yazan trapçiler ise sektörün bir numarası oldular bile.

piyasaya eğlence sektörü olarak yaklaştığım için sanatçıyı da bir karakter yerine koyuyorum. onu oluşturan şeylerin gerçek veya hayal olması önemli değil. kameraya, kliplere, müziğe yansayan karakter "güçlüyse" ve istikrarlıysa, e elbette müziği de sarıyorsa sevmeme fazlasıyla yeterli.

sanatçıları değerlendirirken şu ayrımı yapmanızı öneririm, hayatını anlattığı kısım ve hayal sattığı kısım. x parçasında ne diyor, y parçasında ne diyor ve bunun bütünü bu sanatçıyı benim gözümde ne kadar değerli kılıyor? neyini seviyorum, hayatını mı hayalini mi? hangisi kendine çekiyor? ikisini de çekebilecek kadar güçlü bir karakterse sizin için o sanatçı, sevmişsinizdir zaten.

bir daha entryi düzenlemek istediğim için şunu tekrar belirtmek istiyorum, türkçe rap büyük bir mirası sırtlıyorken ben fero gibi yeni nesil elemanların trendlerde olmasının rahatsız edici olduğunu anlamak çok zor değil. ben sadece iki tarafın ortasında kalmış bir dinleyici olarak bu piyasaya "eğlence" olarak bakan tarafı yorumlamaya çalıştım. diğer tarafı benden iyi yorumlayabilecek çok yazar vardır, bu yüzden girmiyorum hiç oraya.