rapstar, bir pesimistin gözyaşları bazı denemelerden sonra tam zamanında çok kaliteli bir şekilde çıkarılmış albümler. hem de bunu henüz rekabet aşamasına geçmemişken -beraber yaptılar sayılabilir- yapmaları çok daha ayrı bir anlam yüklüyor. zamanına göre türkçe rap'in çıtasını gerçekten yükseğe çaktılar.
fakat ben bu çıtayı geçilmesi gereken bir hedeften ziyade, başlangıç noktası gibi yorumluyorum. o kalitelerin gölgesinde gelişecek türkçe rap albümlerinin, onlardan aldıkları ilham ile dinleyicinin hem kulağına hem aklına hem de kalbine hitap etmesi beklentim var.
örneğin, günümüz yazarları için orhan pamuk, sabahattin aliyi - sait faik'i solladı olm, tezgahlarını yıktı muhabbeti yapamıyorsak bunlara da o gözle bakıyorum.

evet belki eypio günah benim ile daha ana akım dinleyiciye yönelik bir tarz,
gazapizm heyecanı yok ile semt rapi akımı,
dj artz, ezhel; işin mutfağı, müptezhel gibi albümlerle hareketli tarzlar oluşturdular, fakat bu çıta hala çakıldığı yerde bir anıt gibi duruyor benim gözümde.