5 üzerinden değerlendirirsem en iyiler benim için şöyle:
Daytona (4,8): Albüm çıkarken “modern klasik” diye pazarlaması yapılmıştı hep. O noktaya ne zaman gelir bilmiyorum ama bu senenin en sağlam albümüydü bana göre. “My name is my name” ve “king push” gibi cayır cayır underrated iki albümden sonra hak ettiği noktayı sonunda gördü Push. O kadar dolu dolu ki, albümün en başındayken bile sanki vaktini boşa harcamak istemiyor gibi direk söze giriyor. Lirikler muazzam, altyapılar muazzam. Sanki 90’larda sağlam bir MC’nin kaydettiği parçaları dinler gibi oluyorum. Eğer albüm 7 parça değil de 12-13 parça olsaydı ve hepsi de aynı kalitede olsaydı kafadan 5 üzerinden 5’ti benim için.
Swimming (4,7): Harika bir atmosfer, çok samimi yazılmış sözler, soul temelli lezzetli bir sound, kendi kendine yeten Mac miller. Daha fazlasıyla açıklamama gerek yok bu albümü. Benim için kariyerindeki en iyi iş. Toprağı bol olsun.
Astroworld (4,7): 2 sene boyunca milleti bu albüm için hype’layan, trapçilerin şahı travis’in albümü. En iyi albümü olmamasına rağmen en kaliteli albümü bu oldu muhtemelen. İstediği atmosferi yakalamış başarılı bir albüm ve dinlenebilirliği yüksek. Ama tabii ki bir “rodeo” değil *
KOD (4,5): J Cole’dan güzel bir konsept albüm. İçerdiği mesajlarla, kendisinin denediği yeni bir sound’la açıkçası biraz beklemediğim bir albümdü. Hoş bir çalışma.
Kamikaze (4,5): “bu albümün aslında büyük bi olayı yok” dersem linç yer miyim bilmiyorum ama evet, büyük bir olayı yok. Yetenek gösterisi gibi bir albümdü benim için. Em muhteşem şekilde geri döndü ve lirikal olarak özlediğimiz tadı geri getirdi. Sırf bu yönüyle değerlendiririm.
TA13OO (4,4): Denzel Curry’nin yerini yavaş yavaş belli ettiği farklı ve güzel konsept çalışma. Gayet iyi bir albümdü ve kendisinin çok daha iyisini de yapabileceğine inancım tam.
Kids See Ghosts (4,1): Uzun süre dedikoduları dönen Kanye & Cudi birleşmesinin sonunda gerçekleştiği keyifli, deneysel, güzel albüm. Daha iyi olabilirdi elbet.
DiCaprio 2 (4,0): JID’nin yükseklere göz kırptığı albüm. Başarılı bir iş ve geleceğe yönelik bir vaat gibi benim için. Daha iyisini yap da yine gel başkan, bekliyorum.
Black Panther Soundtrack (3,9): Yönetmen koltuğunda Kendrick’in oturduğu toplama albüm. Başarılı, öyle gömecek falan bir tarafı yok. Oturun dinleyin güzel güzel.
Nasir (3,9): Yahu Nas geri dönmüş, boru mu amk? Benim için bu albümdeki en göze çarpan eksiklik daytona’daki gibi yine 7 parça mevzusu. Bu dalga pek nas’a göre değil bence. Onun dışında bir sıkıntısı olmayan tatlı albüm.
Daytona (4,8): Albüm çıkarken “modern klasik” diye pazarlaması yapılmıştı hep. O noktaya ne zaman gelir bilmiyorum ama bu senenin en sağlam albümüydü bana göre. “My name is my name” ve “king push” gibi cayır cayır underrated iki albümden sonra hak ettiği noktayı sonunda gördü Push. O kadar dolu dolu ki, albümün en başındayken bile sanki vaktini boşa harcamak istemiyor gibi direk söze giriyor. Lirikler muazzam, altyapılar muazzam. Sanki 90’larda sağlam bir MC’nin kaydettiği parçaları dinler gibi oluyorum. Eğer albüm 7 parça değil de 12-13 parça olsaydı ve hepsi de aynı kalitede olsaydı kafadan 5 üzerinden 5’ti benim için.
Swimming (4,7): Harika bir atmosfer, çok samimi yazılmış sözler, soul temelli lezzetli bir sound, kendi kendine yeten Mac miller. Daha fazlasıyla açıklamama gerek yok bu albümü. Benim için kariyerindeki en iyi iş. Toprağı bol olsun.
Astroworld (4,7): 2 sene boyunca milleti bu albüm için hype’layan, trapçilerin şahı travis’in albümü. En iyi albümü olmamasına rağmen en kaliteli albümü bu oldu muhtemelen. İstediği atmosferi yakalamış başarılı bir albüm ve dinlenebilirliği yüksek. Ama tabii ki bir “rodeo” değil *
KOD (4,5): J Cole’dan güzel bir konsept albüm. İçerdiği mesajlarla, kendisinin denediği yeni bir sound’la açıkçası biraz beklemediğim bir albümdü. Hoş bir çalışma.
Kamikaze (4,5): “bu albümün aslında büyük bi olayı yok” dersem linç yer miyim bilmiyorum ama evet, büyük bir olayı yok. Yetenek gösterisi gibi bir albümdü benim için. Em muhteşem şekilde geri döndü ve lirikal olarak özlediğimiz tadı geri getirdi. Sırf bu yönüyle değerlendiririm.
TA13OO (4,4): Denzel Curry’nin yerini yavaş yavaş belli ettiği farklı ve güzel konsept çalışma. Gayet iyi bir albümdü ve kendisinin çok daha iyisini de yapabileceğine inancım tam.
Kids See Ghosts (4,1): Uzun süre dedikoduları dönen Kanye & Cudi birleşmesinin sonunda gerçekleştiği keyifli, deneysel, güzel albüm. Daha iyi olabilirdi elbet.
DiCaprio 2 (4,0): JID’nin yükseklere göz kırptığı albüm. Başarılı bir iş ve geleceğe yönelik bir vaat gibi benim için. Daha iyisini yap da yine gel başkan, bekliyorum.
Black Panther Soundtrack (3,9): Yönetmen koltuğunda Kendrick’in oturduğu toplama albüm. Başarılı, öyle gömecek falan bir tarafı yok. Oturun dinleyin güzel güzel.
Nasir (3,9): Yahu Nas geri dönmüş, boru mu amk? Benim için bu albümdeki en göze çarpan eksiklik daytona’daki gibi yine 7 parça mevzusu. Bu dalga pek nas’a göre değil bence. Onun dışında bir sıkıntısı olmayan tatlı albüm.
