geçirdiğim düş krizi, dizlerime çarpan otoban
incitme bizi sağından bu kentin eğ, bük denizi koy
kafadan 21 yıl at zamanı tut ve parçala
bi' şeyler eksik hâlâ, bi' şeyler kafamda
dönen bi' dünya değil zirâ, ben de dahilim
üstelik haftaları zevkle aylara bölebilirim
takvimin ortasında kan ağlayan yaralardan
ayın on beşiydi, ben de pek tabii ki güzeldim
kalbimi söküp attım işte kin bu nefes
ilk veya son bi zombinin gülümsediği herkes
ve ben, peşimde sürükledim güneş denen kevaşeyi
güne günden pes, bu ne boktan ses
ve mimiklerimi eskiten aksâmı bul, boz
toz bulutu göz gözü gördüm gece kör
körpe saati dördü dört bırak bileklerini ört
bıçak kemiklerimi sev, sıcak damarlarıma dök hayatı
hook
gözümde büyüyen karanlığım
ve boşluğu doldurdu kin içim
içimi çıkarttım attım denize
kıyılara çarpsın diye
ama yanıldım, hâlâ buradayım
hâlâ gitmekten bahseden bi sandalyede
oturmaktayım, yorulsam bile tekrar ediyor x2
verse_2
sıfırın altında yaşıyorum insanla bir
perdeleri çekip çağırdığım karanlıkta kir
biraz genomunda sabit, aklında dâim fikir de
ne hâcet yok eşit yok eşittir yol
uçsuz bucak, yalnız adımla uzak
şehre renk bırak, bavulunda hatıra
n'olur kızma ablukadan çıkmak uğruna
bak sattığım şu ruhuma hiç değmeyen duvarlara
yetim bu kargaşanın aşığıdır fıtratım
velhasıl adımdan mugâyir iki türlü doğmadım
bir, bi sebep bulamadım ve yer, çözüm de aramadım
meğer bu arka bahçenin müdaviminden ezgiler
çalan bi' zât-ı âlim mûteber
tesadüfen kulaklarıma çarpan eziyet ve kaval gören fareler kim
bu köyü mahveden kim, köyden bahseden kim
cenazemi tutup iki yılımı affettim
hook
gözümde büyüyen karanlığım
ve boşluğu doldurdu kin içim
içimi çıkarttım attım denize
kıyılara çarpsın diye
ama yanıldım, hâlâ buradayım
hâlâ gitmekten bahseden bi sandalyede
oturmaktayım, yorulsam bile tekrar ediyor x2