hamdolsun daha o yıkıklığa düşmedim.
istediğim mesleği edinebilmek için puanımın yetebildiği kötü bir okula gittim.birinci sınıfta ipin ucunu kaçırdım.beşinci senem oldu halen toparlayamadım.ben her ders verişimde ders alma gibi müfredat gibi komple sistem değişikliği oldu.bir türlü işlerim rast gitmedi.eğer bu dönem de başarısız olursam okumayı bırakmayı düşünüyorum.aileme söylediğim yalanlarla yüzleşmem gerekcek büyük bir hayal kırıklığı olacağım onlar adına ama yukarıdaki gibi hiçbir zaman gibi saçma bir ümitsizliğe kapılmayacağım.
istediğim şeyin olmaması,hiçbir zaman olmayacağı anlamına gelmez.hedefimden hiçbir zaman caymadım.kaldı ki her seferinde hedefimi yüksek tuttuğum için,olmadığı durumda da yüksekten düşmüş oldum.hazzı da acısı da daha büyük oldu.kaybetmekten korkar hale geldik diye vaz mı geçelim amk.bir darbede yere serilen yıkıklar ne başarıdan ne mutluluktan bahsetmesinler.