çok şükür yine bir ödül töreninde "türkçe rap adına aldım" klişesi yaşamışız.

atmosfer çok farklı. heyecanı anlayabiliyorum. ama keşke "türkçe rap" camiasında çocuklarla konuşurlarken ağızlarını yayvan yayvan germelerindeki rahatlığı da burada görebilseydik. iki kelimeyi bir araya getirememişler. embesil gibi durmuyorlar mı? tabiki embesil olduklarını düşünmüyorum ama hala şu sahneye göre eksikler. tabi bunun artı tarafı eksi tarafından daha yüksek. her ne kadar popüler olarak popüler kültüre maşa olsalar da içlerindeki o ruh var demektir bu. maddi durumları ne olursa olsun, geçtikleri yolların kokusu hala üstlerinde demek. bu güzel bişey.

bakın tebrik ediyorum, gurur da duydum. ödül aldıkları gece haberini aldım, ertesi gün isimlerini ya da şarkılarını duymuş arkadaşlarıma gururla söyledim. ödül aldılar olum adamlar diye. şu an izleme fırsatı buldum ve durum çok vasat. işte aniden çıkış yaptım, göte bala "popüler" bir dizi sayesinde yılın en iyi şarkısı oldum olursa; profesyonellikten zerre iz olmaz. böyle sahnede kalakalırsın.

ceza ve sagopa da ödül aldı. onları da izledik. onlar da çok heyecanlıydı. ama hiç bu kadar farklı durmadılar sahnede (şunu tenzih ederim; ceza nın call of duty deki silah arkadaşları). acun bile heyecanlıymış şu sahnede. ama profesyonellikten bir şeyi eksiltmeden heyecanlanmışlar. ben bunu biraz tecrübeye bağlıyorum.

bunda bu kadar sert girecek birşey yok aslında. aslında sert de olmak istemiyorum. ama sadece bu kelimelerle ifade edebiliyorum. ve biliyorum ki bu entry yüzünden çok fazla yüklenilecek bana ama umrumda da değil. retiarius olmak bunu gerektiriyor.

başarılarının devamını dilerim. tebrik ederim.