ölümcül fark yaratan bir durumdur. türkçe söz yazarken redifini, aliterasyonunu, hece ölçüsünü düşünürsün ama ingilizce'de bunlara hiç gerek yoktur. çünkü ne hikmetse ingilizce kelimelerin çoğu "okurken" ince ve kalın ünlü aliterasyonuna uymaktadır. işin daha da güzel tarafı, bu durum kulağı türkçe'ye göre çok daha az tırmalamaktadır. hemen örnekleyelim;

game / fame / brain / train / pain / çiçeyn şeeeyn diye sabaha kadar yardırıp flowun dibine vurabilirim. bir de türkçe'ye gelelim. aman sert ünsüzler kulak tırmalamasın, aman aynı eklere boğmayalım derken konu 3. mahmut'a geliyor ister istemez...

asker / aslen / masken / naklen / kalben / zaten. şimdiden olmadı mesela. çünkü türkçe'de kusursuz flowu yakalamak için dikkat etmeniz gereken çok şey var. ingilizce öyle mi? peh.