buğday hasat zamanıydı. herkes dedemgilde. dayılarım, teyzelerim falan. öyle ki yatacak yer yoktu. yetişkinler mis gibi çardağı kapmışlardı. 2 dayıoğlum ve benim içinde bir yatacak yer ayarlanmıştı. giirişteki salona, salon dediysem köy evi işte ne salonu olcak, keçi kılından bir çul serildi. bu döşşeğiniz dediler. oturduk, götümüze batıyordu. mızmızlandık neyse yatınca alışırsınız dediler. derken yastıklarımız geldi. yastık kalmadığı için keçi kılından çulu katlayıp yastık diye verdiler. üstümüze serecek bir şey da lazım. evet üstümüze de keçi kılı çulu örttüler. neyse kaşınarak falan uykuya daldık, çok da hatırlamıyorum açıkçası sonrasını..

neyse itiraf kısmına geleyim. o günleri özledim ve özleyeceğim hiç aklıma gelmezdi.