keşke bu ekip rap yapmayı bilseydi, yazık oluyor. şiirleri veya edebi metinleri ritim duygusu, flow, rhyme vs. kaygısı olmadan çeşitli altyapıların üstüne okuyorlar, kendileri de kabul ediyor zaten bu durumu. İsmet özel'in okuduğu şiirlerin arkasına müzik koymaktan farksız geliyor.

edit: biraz dinledim de acımasız eleştirmişim gibi geldi albümde bazı parçalar epey hoşuma gitti bir ara belki detaylı bir inceleme yapmaya çalışırım.