9-10 yaşlarındayım. bilgisayar yeni alınmış, deli gibi gta vice city oynuyorum. gta şifrelerini internet kafeye gidip abilerden öğreniyorum. o zamanlar google’a yazmak aklıma gelmezdi. fifa‘da real madrid tarihinin en iyi kadrosuyla başarılardan başarılara koşuyorum. en sevdiğim futbolcu topuzlu beckham. santrayı ona yaptırıyorum ki oyunun bug’ından dolayı orta sahadan onunla gol atabileyim. o zamanlar sevdiklerime kıyak geçmesini bilirdim.
sonra bir gün misafirler geldi evimize. lisede okuduğunu tahmin ettiğim biri bilgisayara müzik yükleyebileceğini söyledi. o zamanlar 16-17 yaş bile benim için çok büyük yaştı. annem cengiz kurtoğlu var mı diye sorunca bilgisayara oturmasına izin verildi. sonra o adam başka albümler de yüklediğini söyledi. o zamanlar insanlar düşünceliydi. biz de teşekkür ettik. o zamanlar nezaket kurallarına dikkat ediliyordu. kısa zaman sonra bilgisayara oturduğumda bilmeden ege çubukçu’yu açtım. sonra saatlerce dinledim. birilerinin bir şeyler anlatması çok hoşuma gitmişti. okuldan geliyor, ödevlerimi bitiriyor ve hemen ‘1 gün’ albümünü dinliyordum. o zamanlar derslerime önem verirdim. ezberlemiştim bütün albümü baştan sona. en sevdiğim şarkı ise hey dj. bazen evde kendi kendime söyleyince annem tuhaf tuhaf bakıyordu. ama alıştı o da kısa süre sonra benim o hallerime. gel zaman git zaman, her şey güzelken ben albümü tüketivermiştim. artık şarkıların bıkkınlık verdiğini hissetmeye başlamıştım. arada tarkan dinlemeye çalışıyor ama aynı zevki alamıyordum. başka şarkılar var mıydı? o zamanlar bu kadar akıllı değildim. dinlediğimin rap müzik olduğunu bile bilmiyordum. çünkü o zamanlar televizyon daha yaygındı ve rap müzik çalmazdı.
bir okul çıkışı, arkadaşlarımla counter strike oynarken ege çubukçu’ya benzer bir şarkı çalmaya başladı. o zamanlar counter atılmaz, oynanırdı. utana sıkıla internet cafe’ciye şarkıyı sordum. o zamanlar bile türkçe rap dinlediğimi saklar, utanırdım. kasayı getirsem bana da yükler miydi? babamı bir şekilde ikna ederdim artık. parasını da haftalıktan keserdi. daha kolayı varmış. bana yuvarlak bir şey verip nasıl yapacağımı anlattı. parasının bir kısmını şimdi diğer kısmını ise sonra ödeyeceğim konusunda anlaşmıştık. o zamanlar insanlar birbirine güvenir, yardımcı olurdu. velhasıl kelam üstad ceza ile ve albümü rapstar ile tanışmam bu şekilde oldu. zordu ege çubukçu’ya göre ve bazı yerlerini anlamıyordum ama yine de çoğunu ezberlemiştim. en sevdiğim şarkı buna dur dedi general‘di.

neden anlattım bunları? youtube’da gezerken hey dj şarkısı ile karşılaştım. açıp dinledim. hala ezbere biliyorum. sonra film gibi‘yi açtım sonra da asla‘yı. sonra bütün albümü dinledim. hepsini hala ezbere biliyorum. o günlere döndüm. tüplü monitörüme ve teki çalışmayan dandik hoparlörüme. zaman değişti, ben de değiştim. artık her şeye ulaşması daha kolay. ama şimdi piyasada ne rapstar gibi albüm var ne de david beckham gibi futbolcu.