Bu obezitenin en kotu olaylarindan biride sudur. Zaten sisko oldugunuzu biliyorsunuzdur ama yinede o cocukluk-ergenlik doneminde en yetkili karar merci olan annenize "anne ben siskomuyum" diye sordugunuz zaman onun "hayir evladim sadece cok cok az biraz kilon var ama takma kafana' demesidir. Kendinizi Eric Cartman gibi hissediyorsunuz. Kilolu degilmisim kemiklerim iriymis hesabi. Sanirim 15 yasindaydim ve boy 1.75 kilo ise 100 kusurdu. 102-103 falan. Sana "uahahahahha siskosun olum sen" tarzi laf atilmalarin haricinde zedeleyebilecek daha degisik hareketlerle karsilasinca, iste o zaman tam bir sisko oldugunuzu anliyorsunuz. Sonra onun gaziyla 2-3 sene icerisinde asiri sagliksiz bir diyet ve kilo alip-verme durumlariyla en sonunda 69 kiloya dusmustum. Tartida gordugum en yuksek miktarsa 107 ydi. Her turlu hayatinizi olumsuz etkiliyor. Ben kilolarimla memnunum zirvasi belli bir esige kadar gecerlidir. Insani icten ice bitiriyor hem fiziksel hemde zihinsel olarak. En iyisi diyet+kardiyo+agirlik calismasi ile kilo vermek. Benim gibi hic yemeyip 107 den 69 a duserseniz, elinizde carsaf gibi sarkan bir deriniz olur ve tum calismalar bosa gider estetik olarak. Simdi hiit + abs te gotumden terler akiyor onlari duzeltmek icin lanet olsun eski aklima.