gülerken dişlerin gözükmesine neden olacak kadar gülünç bir durum.

geçenlerde sözlükte bir arkadaş " gazapizm ve oğuzhan uğurla cringe vakti " diye bir video paylaşmıştı, aramaya üşendim. gazapizm de orada protest rap yaptığını, milyon dinlenince popüler olmadığını falan söylemiş.

gazapizm çok tuttuğum, sürekli dinlediğim bir isim değil. genç yaşta tarzından ödün vermeden geniş kitlelere ulaşmayı başardığı için takdiri hak ediyor. bu geniş kitlelere ulaşma mevzusunun artısı olduğu gibi bir çok eksi yönü de var. bu sorumluluğu kaldıracak kadar olgun değilseniz espri malzemesi olabiliyorsunuz.

mesela beach'te " bu hayatın heycanı meycanı yok " diyerek zıplayan gencoların karşısında protest kalabilmek ne yazık ki günümüzde mümkün değil, " popüler " birisi olduğunu kabul edip, kariyerini ona göre şekillendirmeli.

kimse " depresyon gettoya kısmet " gibi ucu açık laflarla protestlik yapmaz. protestim, diyen adamın düzenle işi vardır. şekil yapmakla değil.

protest adam düzene küfür eder, devir değiştirmeye çalışır, hak arar.

gazapizm, ezhel ve türevi kişiler popüler kültürün içinde en fazla gençlik sorunlarına eğilir.

sizin güncel altyapılar ve tribünlere oynayan içi boş sözlerinizle yapacağınız protestlik bir beach clupta insanların şarkılarınızla kopmasıyla biter. senin hakkını savunduğunu iddaa ettiğin çocuk işçiler, semtte ölüm kalım savaşı veren gençler sana hesap sorar.

kimsenin yürüdüğü yolla işim olmaz. ben" hem popüler kültürün kaymağını yiyeyim, hem de yarın bir gün o kaymak bittiğinde dönecek yerim olsun " diyen tipleri samimi bulmuyorum. gazapizm'in alper erözer'den, aleyna tilkiden farkı yok. onlar ne kadar protest ise, gazapizm de o kadar protest.