yıllar sonra sago yine yapmış dedirten parça. benim için kutsallık derecesinde değerli iki insanın o ses tellerindeki kederlerinin biraraya geldiğinde nasıl bir huzur ve derinliğe gark ettiğini görmek de harika. vokalin tınısı 2008-2011'i andırdı; kick-snare ve perküsyondaki ses perdelerinin genişliği ise daha da evvelini. kulağımı dolduran snare'ini özlemişim sagonun. olayın tek kusuru bana göre popüler kültür mezesi bir diziye pazarlanmasıdır. konseptte bergen ablanın anısına duyulan saygı yine de takdire şayan.