guts over fear parçası bu adamın finali olsa çok güzel olurdu dedirtti bana bu albüm. o parça duygusal, öz eleştiri barındıran, hisli ve dolu yazılmış çok güzel bir final olabilirdi. ama sonrasında bu duygusal parçalar bitmek bilmedi, "eh yeter be ya" dedim. adam şu an yaşlandı ve olgun takılıyor olay bundan ibaret. doğru, adam olgunlaştı ama bu değişim albümleri olumlu etkileyecek diye bir şey yok. hatta polis baskısına, ırkçılığa değinen eminem'e, "25 yıldır zenci müziği yapıyorsun, yeni mi aklına geldi bunlar amk" diyen de var.
albüm yine tam kötü değil. eminem'in isminin büyüklüğüne yakışmayan bir albüm daha diyebiliriz ama. şimdi çoğu kişi bu adamı en iyi 5 rapçi içine koyuyor ki mantıklı gerekçelerle savunulabilir bir durum. bazen ben de derim hatta. ama bu adamın diskografisine bin basacak albümlere sahip temiz 10-15 kişinin olması eminem'i albümler bakımından batırıyor. bu albüm de bu başarısızlıklar kervanına katılan bir iş olmuş.
birkaç önemli falso var ama beni açık ara en gıcık eden şey kadın vokaller. yeminlen iğreniyorum şu sesini öne çıkarmak için kasıp, şekilden şekle giren popçu karılardan. tam da bahsettiğim şeyle bu videoda dalga geçilmiş.
bir de eminem özellikle seçiyor böyle yumuşak vokalli, yavaş, mıymıy nakarakları. berbat hocam. beyonce, alicia keys, ed sheeran, skylar grey. hepsi rezil. hepsini ileri sardım amk. pink'i severim normalde ama bu albümde pink'i de sevmedim.
ama albümdeki asıl sıkıntı kesinlikle eminem'in karakterindeki değişimle ilgili. başta bahsettiğim olgunluk mevzusu ile alakalı. eski eminem, ed sheeran'la dalga geçerdi, şarkılarında sallayacak 50 farklı ünlü sima bulurdu, trump'ı da sağlam taşşak oğlanına çevirirdi. ama zamanımızdaki eminem yaşının getirdiği ağır başlılıkla, dalga geçmek yerine sorunları ciddiye alıp eleştiren bir eminem haline geldi. günümüz amerikası gerçekten de bunu gerektiriyordur belki de fakat şarkılar ve albümdeki vokal kafamızdaki eminem ile bağdaşmayınca albümü de sevmiyoruz. bak başlığı bile açılmış. eminem köpek ısırmış gibi bağıracak aga. ya da her yağmur yağdığında akla gelecek stan gibi bir şaheser yazacak. arası yok.
(bkz: eminemin her parçada köpek ısırmış gibi bağırması)
bu albüm hiciv yerine sert eleştiriyi düstur edinmiş. beastie boys modundaki eminem yerine, public enemy modundaki eminem'i dinlediğimiz bir albüm kısaca.
albümde güzel parçalar mevcut tabi. ama yukarıda bahsettiğim hususlar sıkıntı. ayrıca albümde akılda kalan bir tane beat yok. nas ve eminem'in ortak noktası, kötü beat seçme. ama eminem daha kötü bence. rick rubin prodüktörlüğündeki parçaları sevdim biraz, eski günleri hatırlatıyor gibi sanki.
albümünün en güzel anları kesilen iki tane sample'da gizli. biri meşhur "i love rock&roll" parçasının nakaratından kesilen kısım, çok güzel uymuş remind me parçasına. diğeri in your head parçasındaki the cramberries-zombie'den alıntılanan nakarat. parça başlar başlamaz tüylerim diken diken oldu, daldım gittim resmen şarkıyı unuttum. eminem verse'e girdi ama benim beynimde hala zombie çalıyor. dolores yeni ölmüşken yapmayacaktın bunu slim shady.
edit: bu arada framed parçası da oldukça enteresan. çok güzel bilindik eminem flowu ve sıradışılık bir arada. bu şarkıya da özel parantez açılmalı. Ayrıca bozuk link değiştirildi.
albüm yine tam kötü değil. eminem'in isminin büyüklüğüne yakışmayan bir albüm daha diyebiliriz ama. şimdi çoğu kişi bu adamı en iyi 5 rapçi içine koyuyor ki mantıklı gerekçelerle savunulabilir bir durum. bazen ben de derim hatta. ama bu adamın diskografisine bin basacak albümlere sahip temiz 10-15 kişinin olması eminem'i albümler bakımından batırıyor. bu albüm de bu başarısızlıklar kervanına katılan bir iş olmuş.
birkaç önemli falso var ama beni açık ara en gıcık eden şey kadın vokaller. yeminlen iğreniyorum şu sesini öne çıkarmak için kasıp, şekilden şekle giren popçu karılardan. tam da bahsettiğim şeyle bu videoda dalga geçilmiş.
bir de eminem özellikle seçiyor böyle yumuşak vokalli, yavaş, mıymıy nakarakları. berbat hocam. beyonce, alicia keys, ed sheeran, skylar grey. hepsi rezil. hepsini ileri sardım amk. pink'i severim normalde ama bu albümde pink'i de sevmedim.
ama albümdeki asıl sıkıntı kesinlikle eminem'in karakterindeki değişimle ilgili. başta bahsettiğim olgunluk mevzusu ile alakalı. eski eminem, ed sheeran'la dalga geçerdi, şarkılarında sallayacak 50 farklı ünlü sima bulurdu, trump'ı da sağlam taşşak oğlanına çevirirdi. ama zamanımızdaki eminem yaşının getirdiği ağır başlılıkla, dalga geçmek yerine sorunları ciddiye alıp eleştiren bir eminem haline geldi. günümüz amerikası gerçekten de bunu gerektiriyordur belki de fakat şarkılar ve albümdeki vokal kafamızdaki eminem ile bağdaşmayınca albümü de sevmiyoruz. bak başlığı bile açılmış. eminem köpek ısırmış gibi bağıracak aga. ya da her yağmur yağdığında akla gelecek stan gibi bir şaheser yazacak. arası yok.
(bkz: eminemin her parçada köpek ısırmış gibi bağırması)
bu albüm hiciv yerine sert eleştiriyi düstur edinmiş. beastie boys modundaki eminem yerine, public enemy modundaki eminem'i dinlediğimiz bir albüm kısaca.
albümde güzel parçalar mevcut tabi. ama yukarıda bahsettiğim hususlar sıkıntı. ayrıca albümde akılda kalan bir tane beat yok. nas ve eminem'in ortak noktası, kötü beat seçme. ama eminem daha kötü bence. rick rubin prodüktörlüğündeki parçaları sevdim biraz, eski günleri hatırlatıyor gibi sanki.
albümünün en güzel anları kesilen iki tane sample'da gizli. biri meşhur "i love rock&roll" parçasının nakaratından kesilen kısım, çok güzel uymuş remind me parçasına. diğeri in your head parçasındaki the cramberries-zombie'den alıntılanan nakarat. parça başlar başlamaz tüylerim diken diken oldu, daldım gittim resmen şarkıyı unuttum. eminem verse'e girdi ama benim beynimde hala zombie çalıyor. dolores yeni ölmüşken yapmayacaktın bunu slim shady.
edit: bu arada framed parçası da oldukça enteresan. çok güzel bilindik eminem flowu ve sıradışılık bir arada. bu şarkıya da özel parantez açılmalı. Ayrıca bozuk link değiştirildi.
