Lise yıllarım, tramvaylar eski tip. Vagonun en arkasında tek kişinin sığabileceği yarı kapalı bir yer var ve ayakta gidiyorsun. Tramvay tıklım tıklım olsa da orası hep boş olurdu ve geçerdim direkt, tek ben biliyorum, ben keşfettim sanardım. Okulun yasakladığı ama benim gizli gizli götürdüğüm kızaklı Samsung telefon. O telefon var ya içinde barındırdığı parçalarla beni rapin içine atan telefon. Kafamı cama dayayışım ve bu şarkıyla 45 dakika yol gidip gelişim her allahın günü. Çok, çok başka zamanlardı. Abluka alarmı yeminli yaver ile tanıyıp bu şarkıyla sevdim. Özlüyorum A2'yi. O günleri de.