1) paranoyak ve sinirli kafa: ilk parça için albümdeki parçaların içinden yapılabilecek en iyi seçim olmuş diyebilirim. bir nevi albümün özeti mahiyetinde. albümün 10/10'luk lirikler vaad etmeyip 7-8/10 bandında gezineceğini haber veren, söz doldurmak için saçma sapan ifadeler barındırmayacağını belirten, klasik rap soundundan farklı, çok az trap kokusunun olduğu, sıra dışı nakaratlara ev sahipliği yapacağının sinyallerini veren bir parça... ismiyle de müsemma bir şarkı olmuş. olmuş.
2) fare ilacı: ikinci parçaya enstrümental koymak ne bileyim pek mantıklı gelmedi ama yine de normalin üzerinde bir süre (5:36) olmasına rağmen "eeehhh bitsin artık" dedirtmeyen, sıkmayan bir parça olmuş.
3) hiç ışık yok: yine farklı ve uzun (7:07), fakat yine gerçekten başarılı bir parça. vokaller gayet güzel, beat gayet güzel, backler, kanallar falan filan güzel işte. pek anlamıyorum teknik işlerden ama rahatsız edici bir şey yok. son bir dakikayı kesmeyi unutmuş ama, 6 dakika yani şarkı * no.1 başlangıç için bu üç parçayı kasıtlı seçmiştir zannediyorum. farklı bir sound dinleyeceğini haber vermiş bir nevi dinleyiciye.
4) kırmızı bandana: farazi'den ilk üç şarkıdaki sounda uygun fakat kendisinin klasik işlerinden farklı bir iş. farazi'den bu tarzlarda daha çok parça dinlemek güzel olur. şarkı 2015'e aitmiş. scratchler kime aitse ellerine sağlık. gerçekten güzel. no.1'de bu kaliteli prodüksiyonun verdiği rahatlıkla akmış. temiz iş. bundan sonra da yavaş yavaş rap resitalinin de başlayacağının sinyallerini vermiş.
5) dünya gül bana: kıyasla! yine ilk 4 şarkıdaki gibi bildiğimiz klasik işlerden farklı bir altyapı ve nakarat. #122663 #121660
6) ölüm çizgisi: yine bir enstrümental ile karşı karşıyayız ve yine süresi uzun (5:18) klasik rap soundundan farklı, güzel, sıkmayan bir altyapı. gerçekten enstrümental olarak müthiş bir iş olmuş bu da.
7) nefes al zombi, pt. 2: ooooffffff aman allahııııııımmmmm. bu ne müthiş bir nakarat, bu ne müthiş bir altyapıdır. aman ya rabbiiii. müthiş, müthiş. protest tarzda bir parça olmuş ama dozunda. ben sevdim.
8) istanbul: ismiyle alakalı olmayan fakat yine de güzel bir parça. altyapı ve nakarat yine farklı tatlarda.
9) insanat bahçesi: albümün genel soundu ile harmoni edilmiş trap kokan fakat tamamen trap olup bıktıran altyapılardan da olmayan ortaya karışık, istenilene ulaşıldığını düşündüğüm bir altyapı. trap olmasına rağmen no.1'de fena okumamış fakat bence albümün genelinden düşük bir seviyede.
10) tekel mavisi: en rap soundu bu parçada sanırım. borazan olduğunu düşündüğüm melodi de çok güzel bir tat katmış altyapıya.
11) bizede dön: introdaki gibi outro olarak seçilebilecek en doğru seçim olmuş yine. yavaş akan, albümdeki birçok unsuru içeren bir parça. "sikik rock yıldızılarını yapmışlar hep belgesel" sözü de zannediyorum ki albümün soundunun neden farklı olduğunun sinyallerini veriyor * prod by furkan karakılıç imiş.
prodüksiyon olarak bence istediğini elde etmiş ve müzikal hazzı yaşatan bir albüm olmuş. bu sebepten 2 parça hariç prosüksiyonu kendisi yapan no.1'i bu hususta tekrar tekrar tebrik etmek istiyorum.
liriklerde genel olarak bir bunalım ve trajedi hakim olmakla birlikte yer yer protest ögeler ve kadın ya da kadınlara yönelik sözler de mevcut. müzikalitenin ön planda tutulduğu bir albüm için sözler iyi denilebilir. benden bi 8/10 çalışır. 7'nin altına inmez, 9'un üstüne çıkmaz.
2017'nin açık ara en iyi albümü bence. 9.2/10 veriyorum ben. 8'in altına inmez, 9.5'in üstüne çıkmaz. 90 bpm albümü gelene kadar sık sık dinleyeceğim albüm olacaktır. inşallah alıp beni rap dinlemeye başlatan arkadaşıma hediye edeceğim.
edit: albümde öne çıkan parça yok bence. geride kalan parçalar var.
edit2: bence hiphop'un değerlendirmesine de genel olarak katılıyorum ama verdiği puan olmamış bence. 8'in altına inecek bir albüm olduğunu düşünmüyorum.
2) fare ilacı: ikinci parçaya enstrümental koymak ne bileyim pek mantıklı gelmedi ama yine de normalin üzerinde bir süre (5:36) olmasına rağmen "eeehhh bitsin artık" dedirtmeyen, sıkmayan bir parça olmuş.
3) hiç ışık yok: yine farklı ve uzun (7:07), fakat yine gerçekten başarılı bir parça. vokaller gayet güzel, beat gayet güzel, backler, kanallar falan filan güzel işte. pek anlamıyorum teknik işlerden ama rahatsız edici bir şey yok. son bir dakikayı kesmeyi unutmuş ama, 6 dakika yani şarkı * no.1 başlangıç için bu üç parçayı kasıtlı seçmiştir zannediyorum. farklı bir sound dinleyeceğini haber vermiş bir nevi dinleyiciye.
4) kırmızı bandana: farazi'den ilk üç şarkıdaki sounda uygun fakat kendisinin klasik işlerinden farklı bir iş. farazi'den bu tarzlarda daha çok parça dinlemek güzel olur. şarkı 2015'e aitmiş. scratchler kime aitse ellerine sağlık. gerçekten güzel. no.1'de bu kaliteli prodüksiyonun verdiği rahatlıkla akmış. temiz iş. bundan sonra da yavaş yavaş rap resitalinin de başlayacağının sinyallerini vermiş.
5) dünya gül bana: kıyasla! yine ilk 4 şarkıdaki gibi bildiğimiz klasik işlerden farklı bir altyapı ve nakarat. #122663 #121660
6) ölüm çizgisi: yine bir enstrümental ile karşı karşıyayız ve yine süresi uzun (5:18) klasik rap soundundan farklı, güzel, sıkmayan bir altyapı. gerçekten enstrümental olarak müthiş bir iş olmuş bu da.
7) nefes al zombi, pt. 2: ooooffffff aman allahııııııımmmmm. bu ne müthiş bir nakarat, bu ne müthiş bir altyapıdır. aman ya rabbiiii. müthiş, müthiş. protest tarzda bir parça olmuş ama dozunda. ben sevdim.
8) istanbul: ismiyle alakalı olmayan fakat yine de güzel bir parça. altyapı ve nakarat yine farklı tatlarda.
9) insanat bahçesi: albümün genel soundu ile harmoni edilmiş trap kokan fakat tamamen trap olup bıktıran altyapılardan da olmayan ortaya karışık, istenilene ulaşıldığını düşündüğüm bir altyapı. trap olmasına rağmen no.1'de fena okumamış fakat bence albümün genelinden düşük bir seviyede.
10) tekel mavisi: en rap soundu bu parçada sanırım. borazan olduğunu düşündüğüm melodi de çok güzel bir tat katmış altyapıya.
11) bizede dön: introdaki gibi outro olarak seçilebilecek en doğru seçim olmuş yine. yavaş akan, albümdeki birçok unsuru içeren bir parça. "sikik rock yıldızılarını yapmışlar hep belgesel" sözü de zannediyorum ki albümün soundunun neden farklı olduğunun sinyallerini veriyor * prod by furkan karakılıç imiş.
prodüksiyon olarak bence istediğini elde etmiş ve müzikal hazzı yaşatan bir albüm olmuş. bu sebepten 2 parça hariç prosüksiyonu kendisi yapan no.1'i bu hususta tekrar tekrar tebrik etmek istiyorum.
liriklerde genel olarak bir bunalım ve trajedi hakim olmakla birlikte yer yer protest ögeler ve kadın ya da kadınlara yönelik sözler de mevcut. müzikalitenin ön planda tutulduğu bir albüm için sözler iyi denilebilir. benden bi 8/10 çalışır. 7'nin altına inmez, 9'un üstüne çıkmaz.
2017'nin açık ara en iyi albümü bence. 9.2/10 veriyorum ben. 8'in altına inmez, 9.5'in üstüne çıkmaz. 90 bpm albümü gelene kadar sık sık dinleyeceğim albüm olacaktır. inşallah alıp beni rap dinlemeye başlatan arkadaşıma hediye edeceğim.
edit: albümde öne çıkan parça yok bence. geride kalan parçalar var.
edit2: bence hiphop'un değerlendirmesine de genel olarak katılıyorum ama verdiği puan olmamış bence. 8'in altına inecek bir albüm olduğunu düşünmüyorum.
