Ha ha ha ha! Tutamadım kendimi bir şeyler söylemek istiyorum.
Afiş üzerinden şu uzun metrajlı "şey" hakkında ("film" demeye dilim varmadı!) peşin hükümlü olacağım. Abandini, aynı duyguları paylaşıyorum seninle. Hâttâ abartıyorum: Türk sinema tarihinin görüp görebileceği en rezil afiş huzurlarımızda!
Bu "şey"in afişi, aşağılık kompleksi olan işletme sahibinin mekânında yaratmak istediği lüks bir restoran kisvesini ne yaparsa yapsın kotaramadığı o eğretiliği, suniliği doğası itibarıyla üzerinde taşıyan alelade bir lokantanın hal-i pürmelâlini anımsattı bana. O oldurulamamışlık, yetersizlik her saniye hissettirir kendini. Sözgelimi; garson müşterilere "Efendim" diye hitap eder ama siparişleri ustaya yanınızdan bağırarak iletir. Ya da garson kostümü jilet gibi ütülüdür fakat leş gibi ter kokuyordur. Bu afişte de o kiyafetsizlik kendini buram buram hissettiriyor. Bir kere filmde rol alan herkesin fotoğrafını menemen bardağı gibi dizmişler. Mönüyü zengin göstermek amacı var sanırım. İkıncisi bu dahi çocuk(!) eş dost takımından kim varsa bu "şey"e montelemiş. Memleketin her sektöründe kadrolaşma muazzam gerçekten. Üçüncüsü Yener abi nereye koşuyor? On sene sonra geriye baktıklarında bu çocuklar, "Ya zamanın popülarite hevesine kapıldık, yaptık öyle saçma bir şey" der ve bu onlar için makul bir gerekçe olur da senin şu yaptığın yenilir yutulur cinsten değil abi. Ama sana dair daha fazla bir şey söylemeyeceğim. Senin en büyük düşmanın bizatihi kendinsin Yener abi, bizim söyleyeceklerimiz bunun yanında devede kulak kalır.

Zamane videocularının yeni oyuncağı sinema olmuş. Heveslerini alsınlar bırakırlar. "Heves" derken neyi kastettiğim zaten hepimizin malumu.

Gecemi şenlendirdin sözlük, var ol! Seni çok seviyorum!