(bkz: bu vaziyetler hayra alamet değil)

şahsen hiç bir müzik tarzına bir nefretim yoktur. sadece sevgiliden ayrılıp kendini yollara vurmalı, zengin manitanın fabrikatör babasına atar yapmalı, uçmalı kaçmalı, hangarda gitar çalmalı ağlak, türkçe rock gruplarına uyuzum. bi de sırf bunla kalsalar eyvallah da böyle protest görüntüye bürünüp yarrak kürek konuşuyorlar ya... çekip vurasım geliyor valla..

neyse, ben günde iki doz pop dinliyorum. işe giderken ve gelirken servisteki abi radyoda ne çıkarsa açıyor ses olsun diye ve genelde pop çıkıyor... napalım, kısmet.