Tanımadığın bir insana üzülmek kolay değildir. Yaşantısını bilmezsin, bir haberi gelir öğrenirsin. Tanıdık olmadığı için varlığı yokluğu fark etmiyor evet. Yalnız insan onun da yaşantısı, yakını, akrabası ve en önemlisi bir geçmişi olduğunu fark edince en azından durup bir düşünüyor. Bu sefer canı en çok yakan "öğretmen oldum ben : ) : )" paylaşımı olmuştur. Sebebi ise az önce yazdıklarım. Ne umutlarla göreve gittiğinin farkına varıyoruz, onun da bir geçmişi olduğunu fark ediyoruz. Hayatının böyle saçma sapan bir şekilde sonlanması parçalıyor insanın içini. Bilmesek de orada yaşayan insanların da olduğunu çarpıyor insanın suratına. Biz 1, en fazla 2 gün sonra hayatlarımıza döneceğiz. Ancak o insanlar gerçek kalmaya devam edecek. O kara parçasının da bu vatana ait olduğunu hayatını kaybetmeyi göze alarak gösterecekler. Aynısını yapamıyorsak bize de saygı duymak düşecek. Neşe Alten, Aybüke Yalçın ve doğuda şehit düşen tüm insanlarımızın ruhu şad olsun. Dileğim bu devletin yeniden, bu devlet için çalışacak kişilerce yönetilmesidir...