ezhel'in beklentileri karşılayabildiği bir albüm olmuştur. lirikal açıdan şarkılar kendini tekrar etmiyor, hepsi ezhel'in ankara'da yaşadığı hayatı farklı yönlerden ele alabilmeyi başarmış. bu bakımdan kötülük bizim işimiz nasıl bir istanbul konsepti oluşturduysa müptezhel de bir ankara konsepti oluşturmuş diyebiliriz.

altyapılara da çaba gösterilmiş ve üzerlerinde uğraşılmış, trap soundunun, kaliteli yapıldığında, insanı yakalayabilme özelliği var, bu albümde de bu hedef tutturulmuş. bugy'nin hakkını vermek lazım.

autotune kullanımı bazı yerlerde fazla, ancak abartılı tepki gösterecek bir durum da yok, benim derdim şarkısının nakarat kısmına gayet yakışmış mesela. yine de ezhel'in rapçiden öte farklı boyutları bulunan müzisyen kimliğini göz önünde bulundurduğumuzda sadece autotune'a ağırlık verilmeyip başka şeyler de denenebilirmiş. bu biraz da altyapıların getirdiği bir zorunluluk olmuş sanırım.

alo, şehrimin tadı, küvet ve benim derdim bu albümün favorileri benim için. plaseye de derman, bazen ve hayır'ı koyarım. esasen alışamadım ve esrarengiz hariç bütün parçaları beğendim.

ezcümle; mükemmel bir albüm değil ama güzel müzik dinlemek isteyenlerin edinmeleri gerektiğini düşünüyorum.

7.5/10