@96 biz bu davaya baş koymuş serdengeçtileriz romalizindanindapersimparatoru bey kardeşim :d. eksi oydan korksaydım her entryime 6382839 kez “eksi oylarınız umrumda değil hüüü:(“ ya da “yine ne dedim de eksilediniz mq” tarzı ibareler eklerdim. böyle bi sonuçla karşılaşacağımı zaten bekliyordum. mevzu o değil.
takriben 9-10 aylık sürede bir, bir şans veriyorum bu albüme acaba benim mi kaçırdığım bir şey var diye, her defasında içim şişmiş, başıma ağrılar girmiş bir şekilde “ben bi kahve yapayım kendime” diyerek kalkıyorum. sanki zor günler yaşayan bir arkadaşınla buluşmuşsun ve o arkadaşın bütün buluşma boyunca sana hiç söz hakkı tanımadan kendi sıkıntılarını nonstop anlatmış gitmiş gibi. reb bu değil demek istemiyorum ama benim damak tadıma uyan rap’le ucundan alakası yok.
mevzu storytelling ise daha iyi, kış ayları melankolisi(?) denen şeyi hissettirecek rapler ise daha iyi, konsept albüm ise daha iyi alternatiflerim var çünkü. hem türkçe hem yabancı olarak.
pek çok sanat eserinin yaşadığı gibi bu albüm de niş bir kitle tarafından sevilmiş, olumlu yönde bu kitle tarafından reklamı yapılmış ve benzer kafada olan dinleyicileri de daha kolay içine alabilmiş, daha sonra böyle böyle yoğun talep görüp overrated’lığa doğru hızla alan bir iş.
rap dinlemeye 2018’de şehinşah’la başlamış genco da bir şeyler eşeledikçe bu sözlüğü bulmuş, sonra bu “underrated” albümü bulmuş ve bu albümü severek dinleyen nadir zümrenin parçası olmak istemiş, kendini bu albümü sevmek zorunda hissetmiş olabilir. zira bu ayıplanacak bir şey de değildir. benim de yolculuğum atarlı bir ergen31 iken eminem’le başladı. her yere çarpa çarpa dokuna dokuna, 4’lü 5’li taklalar ata ata 6 senede future’lara thugger’lara geldim. hatta şu anda bile eskisi gibi bunları dinlemeyip başka bir etki altında kalarak skepta, wiley, headie vs üzerinden ingiltere’yi eşeliyorum. günün sonunda hem daha çok emcee hakkında bilgi sahibi oldum, hem şehirlerin ve bölgelerin kültürünü daha iyi öğrenmiş oldum. sonunda da hepsinden etkilendiğim şeyleri harmanlayarak kendi tarzımı oluşturuyorum. bu süreç de rapi bırakana kadar devam edecek.
neyse konuya geri dönecek olursam, sözlüğe kayıt olduğumdan beri düzenli olarak bu albümün övüldüğünü görüyorum. ama hiçbir zaman bu albümü de kayra’yı da sevemedim be agalar. 90bpm albümlerinde kayra’nın verselerini ileri sarıyordum hep. özellikle şehir fm’deki o diyaloglarda cringe’den kafamı duvarlara vurasım geliyodu. farazi’nin de ahım şahım bi beatmaker olduğunu düşünmüyorum ayrıca. eğer mevzu sadece iyi sample bulup altına drum-kit döşemekse isyanqar26’nın beatmaker’ından bi farkın kalmıyor çünkü. o sample ile neler yapabildiğin, ondan farklı farklı nasıl ürünler çıkarabildiğin önemli. bak da poet, sagopa ve veyasin nasıl gülüyor yukarıdan napıyor bu amk kamilleri diye :d
her neyse, ben de bu konuyla alakalı fikrimi daha kapsamlı bir şekilde açıklamak ve ileride gelebilecek “sen malsın mq” tarzı yorumlara önden bi cevap verebilmek için yazıyorum. ayrıca bi gerekçe olmadan da yazabilirim. yazar değil miyim aq? yazıcam işte. :D
takriben 9-10 aylık sürede bir, bir şans veriyorum bu albüme acaba benim mi kaçırdığım bir şey var diye, her defasında içim şişmiş, başıma ağrılar girmiş bir şekilde “ben bi kahve yapayım kendime” diyerek kalkıyorum. sanki zor günler yaşayan bir arkadaşınla buluşmuşsun ve o arkadaşın bütün buluşma boyunca sana hiç söz hakkı tanımadan kendi sıkıntılarını nonstop anlatmış gitmiş gibi. reb bu değil demek istemiyorum ama benim damak tadıma uyan rap’le ucundan alakası yok.
mevzu storytelling ise daha iyi, kış ayları melankolisi(?) denen şeyi hissettirecek rapler ise daha iyi, konsept albüm ise daha iyi alternatiflerim var çünkü. hem türkçe hem yabancı olarak.
pek çok sanat eserinin yaşadığı gibi bu albüm de niş bir kitle tarafından sevilmiş, olumlu yönde bu kitle tarafından reklamı yapılmış ve benzer kafada olan dinleyicileri de daha kolay içine alabilmiş, daha sonra böyle böyle yoğun talep görüp overrated’lığa doğru hızla alan bir iş.
rap dinlemeye 2018’de şehinşah’la başlamış genco da bir şeyler eşeledikçe bu sözlüğü bulmuş, sonra bu “underrated” albümü bulmuş ve bu albümü severek dinleyen nadir zümrenin parçası olmak istemiş, kendini bu albümü sevmek zorunda hissetmiş olabilir. zira bu ayıplanacak bir şey de değildir. benim de yolculuğum atarlı bir ergen31 iken eminem’le başladı. her yere çarpa çarpa dokuna dokuna, 4’lü 5’li taklalar ata ata 6 senede future’lara thugger’lara geldim. hatta şu anda bile eskisi gibi bunları dinlemeyip başka bir etki altında kalarak skepta, wiley, headie vs üzerinden ingiltere’yi eşeliyorum. günün sonunda hem daha çok emcee hakkında bilgi sahibi oldum, hem şehirlerin ve bölgelerin kültürünü daha iyi öğrenmiş oldum. sonunda da hepsinden etkilendiğim şeyleri harmanlayarak kendi tarzımı oluşturuyorum. bu süreç de rapi bırakana kadar devam edecek.
neyse konuya geri dönecek olursam, sözlüğe kayıt olduğumdan beri düzenli olarak bu albümün övüldüğünü görüyorum. ama hiçbir zaman bu albümü de kayra’yı da sevemedim be agalar. 90bpm albümlerinde kayra’nın verselerini ileri sarıyordum hep. özellikle şehir fm’deki o diyaloglarda cringe’den kafamı duvarlara vurasım geliyodu. farazi’nin de ahım şahım bi beatmaker olduğunu düşünmüyorum ayrıca. eğer mevzu sadece iyi sample bulup altına drum-kit döşemekse isyanqar26’nın beatmaker’ından bi farkın kalmıyor çünkü. o sample ile neler yapabildiğin, ondan farklı farklı nasıl ürünler çıkarabildiğin önemli. bak da poet, sagopa ve veyasin nasıl gülüyor yukarıdan napıyor bu amk kamilleri diye :d
her neyse, ben de bu konuyla alakalı fikrimi daha kapsamlı bir şekilde açıklamak ve ileride gelebilecek “sen malsın mq” tarzı yorumlara önden bi cevap verebilmek için yazıyorum. ayrıca bi gerekçe olmadan da yazabilirim. yazar değil miyim aq? yazıcam işte. :D
