kayra'nın ikinci solo albümü.
11 şarkılık albümün 8'inde altyapılar a-bacchus'a ait, 3'ünde ise fonetik'i görüyoruz. albümün önce bu kısmına değinmek istiyorum, çünkü kayra, kariyerinin laneti olarak, her işinde farazi'yle yaptığı geçmiş dönem işlerle kıyaslanmak zorunda kalacak. bu bağlamda ele aldığımızda, tabi ki farazi düzeyinde olmasa da, a-bacchus ve fonetik'in iyi işler çıkarmış olduğunu düşünüyorum bu albümde.
scracthlerde ve mix & masteringde, kayra'nın bilindik ortakları bulunuyor, vinyl obscura ve da poet. iki sanatçı da isimlerinin hakkını vermiş.
gelelim albümün yazarlık ve rap kısmına.
üniversitenin dört yılında ve iş hayatımın ilk altı yılında olmak üzere toplam on yıl ankara'da yaşamış biri olarak, ankara'yla ilgili şarkıları ayrı bir özenle dinliyorum. hele güzel yapıldıysa ayrı bir beğeniyorum.
kayra bu albümde ankara ruhunu farklı bir açıdan yansıtmayı başarmış. belki biraz daha karanlık, biraz daha yıpranmış haliyle. üniversite öğrenciliği, underground rap ortamları ve ankara'nın insanı saran melankolik atmosferi. zaten iyi bir hikaye anlatıcısı olduğu için bu duyguları bana geçirmeyi başardı.
kayra açısından mekanın sanatına olan yansıması büyük bir ağırlık taşıyor. daha önce karabük ve istanbul'u da dinlemiştik kendisinden, şimdi de ankara'yı bir tema olarak görüyoruz.
vokal olarak önceki çalışmalarından bir farklılık görmüyoruz. bence burada kayra'nın yapabilecekleri belli, çok değişik bir vokal beklememek gerekiyor kendisinden.
bir de albüm kapağı hakkında bir aşırı-okuma yapayım: kapaktaki mezuniyet fotoğrafı kayra için hem üniversite öğrenciliği yılları, hem de "rap öğrenciliği" dönemi açısından ankara'nın mana ve önem taşıdığına işaret ediyor.
en ölü rockstar favorim oldu. ölüm bugün uyu, saklıkent, fotoğraftaki herkes gitti ile rezil ve yalnız diğer beğendiğim şarkılar.
puanım 6,5/10.
11 şarkılık albümün 8'inde altyapılar a-bacchus'a ait, 3'ünde ise fonetik'i görüyoruz. albümün önce bu kısmına değinmek istiyorum, çünkü kayra, kariyerinin laneti olarak, her işinde farazi'yle yaptığı geçmiş dönem işlerle kıyaslanmak zorunda kalacak. bu bağlamda ele aldığımızda, tabi ki farazi düzeyinde olmasa da, a-bacchus ve fonetik'in iyi işler çıkarmış olduğunu düşünüyorum bu albümde.
scracthlerde ve mix & masteringde, kayra'nın bilindik ortakları bulunuyor, vinyl obscura ve da poet. iki sanatçı da isimlerinin hakkını vermiş.
gelelim albümün yazarlık ve rap kısmına.
üniversitenin dört yılında ve iş hayatımın ilk altı yılında olmak üzere toplam on yıl ankara'da yaşamış biri olarak, ankara'yla ilgili şarkıları ayrı bir özenle dinliyorum. hele güzel yapıldıysa ayrı bir beğeniyorum.
kayra bu albümde ankara ruhunu farklı bir açıdan yansıtmayı başarmış. belki biraz daha karanlık, biraz daha yıpranmış haliyle. üniversite öğrenciliği, underground rap ortamları ve ankara'nın insanı saran melankolik atmosferi. zaten iyi bir hikaye anlatıcısı olduğu için bu duyguları bana geçirmeyi başardı.
kayra açısından mekanın sanatına olan yansıması büyük bir ağırlık taşıyor. daha önce karabük ve istanbul'u da dinlemiştik kendisinden, şimdi de ankara'yı bir tema olarak görüyoruz.
vokal olarak önceki çalışmalarından bir farklılık görmüyoruz. bence burada kayra'nın yapabilecekleri belli, çok değişik bir vokal beklememek gerekiyor kendisinden.
bir de albüm kapağı hakkında bir aşırı-okuma yapayım: kapaktaki mezuniyet fotoğrafı kayra için hem üniversite öğrenciliği yılları, hem de "rap öğrenciliği" dönemi açısından ankara'nın mana ve önem taşıdığına işaret ediyor.
en ölü rockstar favorim oldu. ölüm bugün uyu, saklıkent, fotoğraftaki herkes gitti ile rezil ve yalnız diğer beğendiğim şarkılar.
puanım 6,5/10.
