çalışmalarına devam eden falanfişmakaleyzi


evin en bodrumunda sahibi olmayan düşler
her duvarda iz
betondan akan serzeniş
ve
biraz hırs
biraz da burukluk
ve
biraz gözyaşı var duvarlarda gördüğüm derinlik örgüsünde!
tek övdüğüm yer,
öldüğün duyduğum sızı
buraya adını yazdı melekler;
ben olduğunca kızıp bozulan her duygumu tamir etmek için şartlı izin verdim hislerime
sanırım sahibim o, sızdığımda
dört duvarın anlamı yok
tütünden içtiğim şey
yandığıyla kaldı yüzüm, yüzünle küstüğünden
direkmen on duvarla gömdüm odamı
düştüğümde kaldırımlar ördüm orda
bozuldu gözlerim de.
bakmayı istemedim izlediğime döndüğümde,
anın anlamı yok dedim kendime,
bu söndüğünde
tekrar yakıp öldürürken hırsımı renk körlüğüyle hayal etmek istedim;
maviye döndüğünden

üzgünüm
üzgünüm öldüğümden
öldüğünden üzgünüm
senin de söndüğünden üzgünüm
sonuçta üzgünüm
ben üzdüğümden üzgünüm

üzgünlüğün özlüğüyle üzgünüm.