tam olarak sığsa başlık şöyle olacaktı: "rapçilerin parayı ve şöhreti bulunca eleştirdikleri popçulara dönmesi"
rap müzikte pop müzik eleştirisini herkes biliyor burada zaten. bir ara özellikle modaydı, pop müziğe ve popçulara sallamadığın şarkı yazınca şarkı geçersiz sayılıyordu otomatik olarak. en azından 2 bar, 1 punch falan yasal zorunluluktu.
rap müziğin son 3 yılına baktığınızda popülerleştiğini görüyoruz, karnım aç edebiyatı yapan rapçilerin cepleri para doldu ve bu konuşmaları bir kenara bıraktılar. stabil hariç. o hala karnım aç, 60 kiloyum falan diyor olabilir bir yerlerde, dikkatli bakın.
buna rap dinleyicileri olarak hepimiz sevindik. sonuç olarak prodüksiyon kalitesi artacak, işler daha kaliteli çıkacak, bunun da ötesinde bu müziğe emek verenler sonunda kazanç sağlamaya başlayacaktı.
sonra ne oldu?
tam olarak eleştirdikleri popçulara döndüler. aptal saptal, kadın odaklı, am odaklı, para odaklı, hatta pop şarkılarında olmayan uyuşturucu odaklı sözler; içi lyrics olarak bomboş, sadece melodisiyle müziğiyle catchy olan parçalar (e popçular da böyle yapmıyor muydu?) ve dahası... "kalça değl beyn moruqq" diyen tayfa birden ortadan kayboldu ve gucci, prada, sürtük, ex, coke, joint konuşmaya ve dinlemeye başladık.
dinleyelim dinlemesine, kafayı rahatlatıyor mu rahatlatıyor eyvallah da o zaman yıllarca bu popçulara sallama neydi? en ufak ilgi, şöhret ve parayı bulunca rapçilerimizin yüzde doksan beşi popçu.. hatta bu mantıkla popçulardan daha beter olmadı mı? bazıları hala sokağı anlatıyoruz diyorlar, ulan 5 yıl önce 10 yıl önce sokakta silah, coke, sürtük yoktu da son 2 senede mi çıktı bunlar? genel noktayı anladınız... bu tutum samimiyetsizlik değilse nedir?
saygılarımla.
rap müzikte pop müzik eleştirisini herkes biliyor burada zaten. bir ara özellikle modaydı, pop müziğe ve popçulara sallamadığın şarkı yazınca şarkı geçersiz sayılıyordu otomatik olarak. en azından 2 bar, 1 punch falan yasal zorunluluktu.
rap müziğin son 3 yılına baktığınızda popülerleştiğini görüyoruz, karnım aç edebiyatı yapan rapçilerin cepleri para doldu ve bu konuşmaları bir kenara bıraktılar. stabil hariç. o hala karnım aç, 60 kiloyum falan diyor olabilir bir yerlerde, dikkatli bakın.
buna rap dinleyicileri olarak hepimiz sevindik. sonuç olarak prodüksiyon kalitesi artacak, işler daha kaliteli çıkacak, bunun da ötesinde bu müziğe emek verenler sonunda kazanç sağlamaya başlayacaktı.
sonra ne oldu?
tam olarak eleştirdikleri popçulara döndüler. aptal saptal, kadın odaklı, am odaklı, para odaklı, hatta pop şarkılarında olmayan uyuşturucu odaklı sözler; içi lyrics olarak bomboş, sadece melodisiyle müziğiyle catchy olan parçalar (e popçular da böyle yapmıyor muydu?) ve dahası... "kalça değl beyn moruqq" diyen tayfa birden ortadan kayboldu ve gucci, prada, sürtük, ex, coke, joint konuşmaya ve dinlemeye başladık.
dinleyelim dinlemesine, kafayı rahatlatıyor mu rahatlatıyor eyvallah da o zaman yıllarca bu popçulara sallama neydi? en ufak ilgi, şöhret ve parayı bulunca rapçilerimizin yüzde doksan beşi popçu.. hatta bu mantıkla popçulardan daha beter olmadı mı? bazıları hala sokağı anlatıyoruz diyorlar, ulan 5 yıl önce 10 yıl önce sokakta silah, coke, sürtük yoktu da son 2 senede mi çıktı bunlar? genel noktayı anladınız... bu tutum samimiyetsizlik değilse nedir?
saygılarımla.
