şiir eski i̇stanbul edebiyat öğrencilerinin uydurmasıdır. i̇stanbul edebiyata gelenlere ilk bu bilgiyi veriyorlar.
Kaynak : shua0

Bezm-i hamam edelim
Sürtüştürem sana ben

Kese ile sabunu
Rahat etsin cism-i can

Lal-ı şarap içirem
Islatarak geçirem

Parmağına yüzüğü
Hatem-i zer dirahşân

Eğil de bir sokayım
İki tutam az mıdır

Lale ile sümbülü
Saçına ey nevcivan

Diz çökerek önüne
Ilık ılık akıtam

Bir gümüş ibrik ile
Destine ab-ı revan

Sen salınıp giderken
Ben ardından sokayım

Eteğini beline
Olmasın çamur aman

Kulaklarından tutam
Dibine kadar sokam

Sahtiyandan çizmeyi
Olasın yola reva`n

Öyle bir sokayım ki
Dışarda hiç kalmasın

Düşmanının bağrına
Hançerimi na-gehan

Herkese vermektesin
Bir de bana versene

Avuç avuç altını
Olsun kulun şadüman

Sen elinle tutmadan
Ben ağzına vereyim

Yeter ki sen kulundan
Lokum iste her zaman

Sen her sabah gelesin
Ben VEHBİ’ye veresin

Esselamünaleyküm
Ve aleykümselam

Bu şiiri sizlerle paylaşma sebebim rücu sanatının hem güldürüp hem düşündürmesidir.