biraz da parçanın ve hatta sansar'ın son yıllardaki lirikal bakışından söz edeyim...

çok uzun yazıp kafa şişirmek istemiyorum ama ufak bir örnek üzerinden gideyim:

"zaman duramadı
gece yarına yakın
heyecan bulamadım!
hezeyanıma bakın,
gerçek bunalımım."

şimdi ben az çok kitap okumuş, edebiyat hususunda az çok birikimi olan bir adam olarak biliyorum kendimi. benim bildiğim, sanat ne alırsan o kadardır. ancak bu sözlerin beni bir yerden yakalaması bunu benim için 'hoş' yapar, 'iyi' yapmaz.

aklıma gelen, adamın klibe tema yaptığı gibi yine tomarla sarhoş gece gibi sabaha yaklaşmasına rağmen kendisini gerçekten eşleyecek bir dost, arkadaş, sevgili bulamayışı oluyor. sonraki gece aynı umutla yine alkol alıyor vesaire, vesaire...

beni yakaladı. ancak yukarıda yazdığım şeyleri kimileri hiçbir şekilde anlamıyor. belki benim de bu şekil anlamadığım son 20 şarkısı filan var.

sansar'ın kariyerinden ve hayatından endişe ediyorum kendime yaklaştırdıkça.

özetle, bu şarkısını sevdim ben.