benzer şeyleri yazmış bazı dostlar. o zamanlar dinlediğimiz underground adamların derdi kendini tanıtmaktı. e zaten parasal yönden sıkıntılıydı hayatları. ama şimdi amaçları para kazanmak. he buna istisna olabilecek adamlar var hala. hatta bazıları pişman oldu bu parasal tavırlarından ve vazgeçtiler. ancak dediğim gibi belli bir yaşın üstüne çıkınca para en büyük kaygı oluyor haliyle. bir de şu var tabi, belli yaşlarda her şeyi dolu dolu, hatta olduğundan fazla bir şekilde yaşıyorsun. ama bir yaştan sonra her şey monotonlaşıyor. o yüzden yazdıkların da etkileniyor, sen dinlerken de etkisi değişiyor.

son olarak şunu söyleyeyim, sansar'dan örnek verelim.

"boş sayfalar dolmuyor bir şeyler yaşanmadan moruk
dolanlar da öyle boş doluyor zaten, bunu kanıtlayan onlarca çocuk"

aynen öyle. kendisi de bunu kanıtladı son albümünde mesela. bomboş yaşamış baya. sanatçı acı çekmeli, acıdan beslenmeli biraz. yoksa nasıl toplumun sesi olabilecek? hele de bizim gibi her acının tiryakisi olmuş bir toplumda.